Publiczna Szkoła Podstawowa im. Noblistów Polskich w Bardzicach

STANDARDY OCHRONY DZIECI PRZED KRZYWDZENIEM

OBOWIĄZUJĄCE

w Publicznej Szkole Podstawowej

im. Noblistów Polskich

w Bardzicach

Preambuła

Celem polityki „Standardów Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem” jest zapewnienie uczniom Publicznej Szkoły Podstawowej im. Noblistów Polskich w Bardzicach sprzyjających warunków do nauki oraz rozwoju. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika szkoły (pedagogicznego i niepedagogicznego) oraz innej osoby dorosłej z otoczenia dziecka (rodzice/prawni opiekunowie/osoby obce), jak również rówieśnika jakiejkolwiek formy przemocy wobec dziecka.

Podstawa prawna:

1. Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych z dnia 20 listopada 1989r. (Dz. U. 1991 Nr 120 poz. 526 z późn.zm.).,
2. Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. 2015, poz. 1390).,
3. Ustawa z dnia 06 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 2016,
4. poz. 1749).,
5. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
6. 2016 poz. 1822).,
7. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 poz. 459).,
8. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997r. - Kodeks Karny (Dz. U. 2016, poz. 1137).,
9. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. 2016 poz. 922).,
10. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2017 poz. 682),
11. Ustawa z dnia 9 marca 2023r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 535).

Według ŚwiatowejOrganizacji Zdrowia, WHO:

Krzywdzenie dziecka to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny lub psychiczny dziecka.

Obowiązkiem osoby, która dowiaduje się, że dziecko jest krzywdzone jest zatrzymanie krzywdzenia.

Interwencja prawna w sytuacji krzywdzenia dziecka rozumiana jest jako powiadomienie odpowiednich instytucji: policji, prokuratury, sądu rodzinnego
i nieletnich o przestępstwie lub zagrożeniu dobra dziecka, w celu podjęcia przez te instytucje działań w ramach swoich obowiązków służbowych. Działania te zapobiegną krzywdzeniu dziecka, spowodują wyciągnięcie odpowiedzialności
w stosunku do sprawcy i wesprą dziecko i rodzinę w sytuacji kryzysu.

Rolę i zadania nauczycieli oraz szkolnych specjalistów w zakresie udzielania pomocy dziecku określa Ustawa o systemie oświaty, Ustawa Karta Nauczyciela, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta”, Ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, jak też Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.

Odpowiedzialność nauczycieli, wychowawców, innych pracowników pedagogicznych oraz pracowników niebędących nauczycielami za pomoc dzieciom krzywdzonym wynika również z innych przepisów prawa, m.in. Kodeksu postępowania karnego – art. 304, Kodeksu karnego – art.162, Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, art. 12, Kodeksu postępowania cywilnego –art. 572, Konwencji o Prawach Dziecka.

Zgodnie z Ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 10 czerwca 2010 r. oraz z dnia 9 marca 2023 r. przemoc w rodzinie należy rozumieć jako:

“jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, wszczególności:

a) narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,

b) naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną, c) powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,

d) ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,

e) istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej;

Wyróżnia się 4 podstawowe formy krzywdzenia:

1. 1.     Przemoc fizyczna

Przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko lub ze strony osoby, której dziecko ufa bądź która ma nad nim władzę. Nieprzypadkowe zranienie polegające na przykład na: popychaniu, szarpaniu, policzkowaniu, szczypaniu, kopaniu,duszeniu, biciu otwartą ręką, pięścią lub przedmiotami, oblewaniu wrzątkiem lub substancjami żrącymi, użyciu broni, ostrych narzędzi. Może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.

Zauważalne symptomy przemocy fizycznej:

1. Ślady palców i przedmiotów na ciele dziecka.
2. Okrągłe punktowe poparzenia.
3. Opuchlizna, złamania, zwichnięcia.
4. Skarpetkowe odparzenia.
5. Siniaki w nietypowych miejscach ciała dziecka, np. okularowe w okolicy oczu.

Pośrednio obserwowanie zachowania dziecka:

1. Lęk przed rozebraniem się.
2. Lęk przed dotykiem drugiej osoby.
3. Strój nieadekwatny do pory roku i pogody (długie rękawy, kiedy jest ciepło).
4. Nadmierna apatia lub agresja.
5. Noszenie ciemnych okularów, także przy braku słońca. 
6. 2.     Przemoc psychiczna

Chroniczna, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą dorosłą, obejmująca zarówno działania jak i zaniechania.

Formy przemocy psychicznej:

1. Niedostępność emocjonalna.
2. Zaniedbywanie emocjonalne.
3. Relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu.
4. Nieodpowiedzialne rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem.
5. Niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy osobą dorosłą a dzieckiem.

Objawy przemocy psychicznej:

1. Zaburzenia mowy
2. Psychosomatyczne (bóle jelitowo– żołądkowe, bóle i zawroty głowy).
3. Moczenie i zanieczyszczanie się.
4. Bóle mięśni, nadmierna potliwość, zaburzenia snu.
5. Brak poczucia pewności siebie, niska samoocena, wycofanie.
6. Depresja, fobie, lęki.
7. Zachowanie destrukcyjne.
8. Kłopoty z kontrolą emocji.
9. Poczucie krzywdy i winy, nieufność do innych.
10. Problemy szkolne, zachowania agresywne w stosunku do innych osób.

1. 3.     Wykorzystanie seksualne

Włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie
w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody, na którą nie jest odpowiednio dojrzałe rozwojowo i nie może się zgodzić w ważny prawnie sposób, która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi, społecznymi.
Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność (np. prezentowanie treści o tematyce pornograficznej, robienie zdjęć lub filmów
z udziałem dziecka bez odzieży, komentowanie dziecka w sposób erotyczny, proponowanie relacji intymnych, dotykanie w miejscach intymnych, zmuszanie do oglądania nagości, dotykania przez dziecko, ocieranie, kontakty oralne) wystąpi między dzieckiem a dorosłym, lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności i władzy.

Konsekwencje przemocy seksualnej:

Somatyczne:

1. Infekcje dróg moczowo - płciowych bez podłoża organicznego.
2. Urazy zewnętrznych narządów płciowych: zaczerwienienia, otarcia naskórka.
3. Urazy około odbytowe i pochwy.
4. Ból przy oddawaniu moczu czy kału, np. krwawe stolce, krwawienie z narządów rodnych, upławy.
5. Infekcje jamy ustnej.
6. Urazy ciała związane ze stosowaną przemocą fizyczną.
7. Infekcje przenoszone drogą płciową (np. weneryczne, grzybicze, HIV).
8. Niezrozumiałe pojawienie się dolegliwości somatycznych, np. bólów brzucha, głowy, wymiotów, nudności, nietrzymanie kału i moczu, spadek apetytu.
9. Trudności związane z siedzeniem lub chodzeniem.
10. Przerwanie błony dziewiczej.
11. Ciąża.

Poznawcze, emocjonalne, behawioralne:

1. Zbytnia erotyzacja dziecka, znajomość zachowań seksualnych charakterystycznych dla osób dorosłych.
2. Prowokacyjne zachowania seksualne zarówno w stosunku do dorosłych, jak i rówieśników.
3. Zachowania masturbacyjne.
4. Erotyczne rysunki lub zabawy dziecka.
5. Zaburzenia snu, lęki nocne, koszmary nocne.
6. Zaburzenia przyjmowania pokarmu.
7. U małych dzieci zachowania o charakterze regresywnym, takie jak moczenie się.
8. Ssanie palca, kiwanie.
9. Izolowanie się, zamykanie się w sobie, lęki, strach, fobie, nerwice, depresje, przygnębienie, smutek.
10. Lęki związane z daną płcią, np. wobec rodzica danej płci.
11. Zachowania agresywne, autodestrukcyjne (próby samobójcze, samobójstwa).
12. Nadpobudliwość ruchowa.
13. Poczucie winy, krzywdy.

1. 4.     Zaniedbywanie

Chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych dziecka, nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia, trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.

Objawy zaniedbania:

1. Częsta absencja w szkole lub przedszkolu, wagarowanie, brak przyborów szkolnych.
2. Ubiór nieadekwatny do pory roku.
3. Niedożywienie, zaniedbanie pod względem higienicznym i zdrowotnym (brudna skóra, rażąco małych rozmiarów odzież, przewlekłe nieleczone choroby, nie zażywanie niezbędnych leków, koniecznych badań, zaburzony rozwój fizyczny).
4. Pozostawanie na dworze bez opieki w godzinach wieczornych i nocnych (zwłaszcza młodsze dzieci), niedbanie o higienę snu i odpoczynku. 

PERSONEL SZKOŁY

Niniejszy dokument reguluje zasady postępowania pracowników Publicznej Szkoły Podstawowej im. Noblistów Polskich w Bardzicach (zwanych dalej

pracownikami szkoły) w przypadku zapobiegania działaniom krzywdzących dziecko.

Zasady bezpiecznej relacji dorosły-dziecko

1. W procesie rekrutacyjnym na stanowisko pracownika szkoły niezbędne jest dostarczenie dokumentów o niekaralności, o niestosowaniu przemocy seksualnej, oraz podpisanie zgody dot. „Standardów Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem”.
2. Pracownicy dbają o bezpieczeństwo dzieci podczas pobytu w szkole, są uważni na sytuacje związane z zagrożeniem zdrowia i życia, sprawdzają samopoczucie dziecka.
3. Pracownicy nieustannie poszerzają swoją wiedzę i doskonalą umiejętności pomocowe dot. pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi i niepełnosprawnościami.
4. Nauczyciele organizują zajęcia zapewniające dzieciom wszechstronny rozwój, zadania i działania dostosowane są do potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci.
5. Pracownicy towarzyszą dzieciom w sytuacjach trudnych, wspierają w poszukiwaniu rozwiązań.
6. Pracownicy podejmują działania wychowawcze mające na celu kształtowanie prawidłowych postaw – wyrażania emocji w sposób nie krzywdzący innych, niwelowanie zachowań agresywnych, promowanie zasad życzliwych, opartych na szacunku interakcjach.
7. Dzieci zostaną zapoznane z zasadami regulującymi funkcjonowanie grupy uwzględniającymi prawa dziecka.
8. Pozytywne zachowania dzieci wzmacniane będą poprzez nagradzanie: słowne (pochwała indywidualna, pochwała w obecności dzieci), indywidualne systemy motywacyjne.
9. W każdej sytuacji dziecko jest informowane o konsekwencji zachowania
   i możliwych działaniach naprawczych.
10. Niedopuszczalne są zachowania z obszarów przemocowych: cielesne (szarpanie, bicie, popychanie), słowne (wyzywanie, wyśmiewanie), zmuszanie, negowanie uczuć.
11. Bezpośredni kontakt z dzieckiem oparty jest na poszanowaniu intymności dziecka. Zasady bezpośredniego kontaktu z dzieckiem ustalane są z rodzicami, opiekunem prawnym z poszanowaniem zdania obu stron. W zgodzie z tworzonymi indywidualnie programami interwencyjnymi w przypadku zachowań trudnych, uwzględniającymi bezpieczeństwo dziecka i otoczenia. W szczególnych uzasadnionych przypadkach uzasadnione jest użycie siły przez pracownika szkoły w celu przerwania zachowań ucznia, które zagrażają życiu i zdrowiu jego samego lub innych uczniów. Jednocześnie szkoła dba o nietykalność cielesną uczniów.
12. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zagrożeń bezpieczeństwa każdy pracownik jest zobowiązany, w miarę możliwości im przeciwdziałać oraz natychmiast powiadomić o nich dyrektora placówki bądź psychologa szkolnego.
13. Dyrektor szkoły prowadzi okresowe ewaluację swoich pracowników w celu zapobiegania krzywdzeniu dzieci (obserwacje uczestniczące, hospitacje).
14. Pracownicy szkoły w codziennych kontaktach z dziećmi kierują się szacunkiem, akceptacją i życzliwością rozumianymi jako:

1)    osoba dorosła uwzględnia indywidualne potrzeby dziecka,

2)    osoba dorosła zwraca się do dziecka językiem zrozumiałym i empatycznym,

3)    osoba dorosła nie wyraża krytycznych, ośmieszających opinii, uwag i sądów wobec dziecka oraz jego zachowań, jest uważna na konteksty sytuacyjne i nie rozmawia z innymi pracownikami o uczniach szkoły przy innych dzieciach,

4)    osoba dorosła w żaden sposób nie dyskryminuje dziecka,

5)    osoba dorosła nie przekazuje informacji na temat funkcjonowania dziecka i jego zachowań jego Rodzicom w obecności dziecka lub innych Rodziców,

6)    osoba dorosła nie wykorzystuje przewagi fizycznej wobec dziecka (nie bije, nie szarpie, nie stosuje siły fizycznej),

7)    osoba dorosła nie wykorzystuje przewagi statutowej, swojej rangi nauczyciela i nie nadużywa możliwości karania dziecka ocenami niedostatecznymi, uwagami z zachowania, nie szantażuje dziecka możliwością wpisania negatywnej oceny, uwagi,

8)    osoba dorosła dostosowuje wymagania edukacyjne do aktualnych możliwości dziecka i wspiera go w samodzielnej realizacji,

9)    osoba dorosła nie publikuje wizerunku dziecka na swoich mediach społecznościowych,

10)    osoba dorosła bezwzględnie chroni danych osobowych dziecka, w tym przede wszystkim nie ujawnia jego diagnozy, nie rozmawia z innymi rodzicami na temat sytuacji rodzinnej, materialnej, czy zdrowotnej dziecka, czy członków jego rodziny,

11)    osoba dorosła nie przekazuje bez zgody Rodziców/prawnych opiekunów dziecka, informacji na temat: adopcji, przysposobienia, stwierdzonej niepełnosprawności dziecka,

12)    osoba dorosła zaprasza dziecko do życzliwego kontaktu opierającego się na obustronnym poszanowaniu granic osobistych, budując profesjonalną relację zgodną z obyczajowością (inne zachowania opiekuńcze wynikające ze statutu rodzica, inne od niespokrewnionej osoby dorosłej pełniącej funkcję wychowawczą).

PROCEDURY W PRZYPADKU ZGŁOSZENIA KRZYWDZENIA DZIECKA

W przypadku zgłoszenia krzywdzenia przez dziecko, pracownika szkoły, osobę dorosłą z otoczenia dziecka podejmowane będą działania interwencyjne.

Krok pierwszy: poinformowanie osób powołanych do Szkolnego Zespołu Reagowania w Kryzysie, którego członkami są:

1. Arkadiusz Bazydło – dyrektor PSP Bardzice
2. Aneta Pucuła – pedagog
3. Kinga Przytuła – pedagog specjalny
4. Martyna Micigolska -  psycholog
5. Wychowawca dziecka

Uczestnicy wyżej wymienionego Zespołu są zobowiązani do uruchomienia profesjonalnej relacji pomocowej, polegającej na zapewnieniu bezpieczeństwa dziecka i poszanowaniu jego godności. Działania Zespołu pozostają w zgodzie
z aktualnie obowiązującymi przepisami.

Równolegle z poinformowaniem Zespołu należy przeprowadzić rzetelną diagnozę sytuacji,polegająca na uzyskaniu jak najpełniejszych odpowiedzi w postaci sporządzenia notatki zezdarzenia. Wywiad nakierowany na dostarczenie informacji:

1. Kto krzywdzi dziecko?
2. Co się wydarzyło?
3. Dlaczego mnie to niepokoi?
4. Jakie są formy krzywdzenia?
5. Gdzie i kiedy ma miejsce krzywdzenie (szkoła, dom, inne)
6. Od jak dawna trwa krzywdzenie?
7. Jak często dochodzi do krzywdzenia?
8. Jak intensywne jest krzywdzenie? (czas trwania, częstotliwość, jaki jest obraz/siła obrażeń)
9. Jak krzywdzenie wpływa na dziecko?

Dodatkowe informacje.

1. Jak dziecko funkcjonuje w sytuacji krzywdzenia?
2. Czy ktoś jeszcze wie o krzywdzeniu?
3. Czy były już podejmowane próby pomocy dziecku? Jaki przyniosły efekt?
4. Czy w środowisku rodzinnym jest osoba dorosła wspierająca dziecko?
5. Jak ja mogę pomóc dziecku?
6. Kto jeszcze może pomóc dziecku – jakie instytucje mogę zaangażować?

Krok drugi:

Zabezpieczenie dziecka. Konieczne jest zbadanie bezpieczeństwa dziecka. Jeśli w danym momencie bezpośrednio zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka, działania muszą się skupić na bezpośredniej ochronie dziecka, mające na celu natychmiastowe wyjęcie dziecka z rodziny lub odseparowanie od pracownika szkoły, u którego jest podejrzenie krzywdzenia.

Interwencyjne telefony:

Policja – 997

Pogotowie - 999

Dyrektor szkoły lub upoważniony przez niego pracownik powiadamia policję, wydział rodzinny i nieletnich sądu rejonowego oraz prokuraturę rejonową o popełnieniu przestępstwa. Równolegle powiadamia pracownika socjalnego w rejonie, w którym znajduje się szkoła.

Działania interwencyjne Szkolnego Zespołu Reagowania w Kryzysie mogą być realizowane w ramach czterech ścieżek:

1. Karnej (zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa).
2. Cywilnej (wniosek o wgląd w sytuację rodzinną dziecka).
3. Procedury Niebieskiej Karty (przemoc domowa).
4. Dyscyplinarnej (względem stosowania przemocy przez pracownika szkoły).

Interwencję karną należy podjąć w przypadku przestępczości na szkodę małoletnich:

1. Przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości np. zgwałcenie, wykorzystanie seksualne, prezentowanie pornografii.
2. Przeciwko rodzinie i opiece np. znęcanie się, porzucenie, urpowadzenie.
3. Przeciwko wolności np. groźba karalna, nękanie, naruszenie intymności seksualnej.
4. Przeciwko życiu i zdrowiu np. ciężki uszczerbek na zdrowiu pobicie.
5. Przeciwko czci i nietykalności cielesnej np. zniewaga, zniesławienie.

Wzór zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwie w załączniku nr 1.

Wniosek o wgląd w załączniku nr 2.

Gdy sąd rodzinny uzna, że dobro dziecka jest zagrożone, może wydać odpowiednie zarządzenia: zobowiązać rodziców do:

1. Współpracy z asystentem rodziny.
2. Uczestniczenia w warsztatach umiejętności wychowawczych.
3. Skierowania małoletniego do placówki wsparcia dziennego.
4. Rozpoczęcia terapii rodzinnej, poradnictwa.
5. Umieszczenia małoletniego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, zakładzie rehabilitacji leczniczej.
6. Nadzoru kuratora.

Interwencja do sądu rodzinnego podejmowana jest wtedy, kiedy wyczerpują się nam środki współpracy z rodziną lub rodzice nie podejmują działań na rzecz dziecka zgodnie z zaleceniami i wskazówkami.

Wszczęcie procedury Niebieskiej Karty

W przypadku podejrzenia przemocy domowej, pracownik szkoły (wychowawca, psycholog, pedagog) przeprowadza rozmowę z uczniem (w przypadku ucznia nie komunikującego się werbalnie od razu zgłasza sprawę Szkolnemu Zespołowi Reagowania w Kryzysie).

Rozmowa dotyczy: podtrzymywania relacji opartej na zaufaniu, udzielaniu informacji o dalszych krokach, braku zgody na bicie, dotykania bez zgody dziecka. Informuje również o konieczności kontaktu z rodzicami, gwarantując dziecku bezpieczeństwo.

W przypadku stwierdzenia, że problem krzywdzenia nie wymaga sięgnięcia po środki represji karnej wobec rodziny i izolowania od niej dziecka i że możliwa jest współpraca z rodzicami, należy:

1. Wezwać do szkoły rodziców/opiekunów prawnych ucznia na spotkanie zespołu reagowania kryzysowego.

2. Zawrzeć z rodzicami kontrakt o współpracy na rzecz poprawy sytuacji dziecka i rodziny.

3. Podjąć działania wynikające z potrzeb dziecka i rodziny w kierunku:

- wzmocnienia dziecka, udzielenia wsparcia w sytuacji kryzysowej i traumatycznej poprzez zapewnienie mu pomocy psychologiczno- pedagogicznej na terenie szkoły,

- wspierania rodziny poprzez kierowanie do instytucji oferujących np. poradnictwo, konsultacje psychologiczne, terapię uzależnień, terapię dla sprawców przemocy, grupy wsparcia, warsztaty umiejętności wychowawczych,

- pomocy w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych poprzez zastosowanie procedur mediacyjnych bądź kierowanie do mediatorów,

- zabezpieczenia socjalnego poprzez kierowanie do instytucji oferujących poradnictwo i warsztaty w zakresie metod poszukiwania prac, zorganizowani pomocy finansowej, rzeczowej, ciepłego posiłku w szkole itp.

Z chwilą gdy rodzice odmawiają współpracy lub odmawiają podjęcia działań proponowanych przez szkołę, pedagog szkolny upoważniony przez dyrektora szkoły samodzielnie lub wraz z członkiem Zespołu wypełnia formularz NK-A. (w załączniku). Rodzice zostają poinformowani o podjęciu interwencji założenia „Niebieskiej Karty” lub składa niezwłocznie zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do Policji, Prokuratury lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do Sądu Rodzinnego i Nieletnich.

W SYTUACJI, GDY DZIECKO JEST KRZYWDZONE, DYSKRYMINOWANE NA TERENIE SZKOŁY PRZEZ PRACOWNIKA LUB INNĄ OSOBĘ DOROSŁĄ

1. Każdy pracownik szkoły, który zauważy negatywne zachowania innego pracownika w stosunku do dziecka, ma obowiązek interwencji. Informuje o braku zgody na takie zachowanie, działanie i zgłasza sytuację osobie powołanej w Szkolnym Zespole Reagowania w Kryzysie. Powołane osoby przeprowadzają rozmowę z dzieckiem i osobami posiadającymi znaczące informacje w tej sprawie. Sporządzony jest opis sytuacji (notatka służbowa).
2. Pedagog/psycholog szkolny opracowuje plan pomocy dziecku, z którym zapoznaje dyrektora szkoły i wychowawcę klasy.
3. Dyrektor szkoły oraz pedagog/psycholog szkolny wdrażają działania pomocowe i profilaktyczne i monitorują je.
4. Dyrektor Szkoły przeprowadza osobne rozmowy z pracownikiem i dzieckiem oraz jego rodzicami/opiekunem prawnym. Zapisuje, wraz z pracownikiem kontrakt eliminujący nieodpowiednie zachowania. Ustala plan pomocy dziecku.
5. Dyrektor, jeśli podejrzewa popełnienie przestępstwa oprócz w/w wszczyna procedury zewnętrzne: zawiadamia policję, prokuraturę lub Kuratorium w celu rozpoczęcia postępowania dyscyplinarnego
6. Gdy zaplanowane działania nie przyniosą rezultatu dyrektor podejmuje działania wynikające z Kodeksu Pracy.

EWALUACJA

Ocena podejmowanych działań interwencyjnych, w przypadku zawiadomieniao przestępstwie placówka ma prawo do uzyskania informacji o wszczęciu albo odmowie postępowania. Istnieje możliwość zgłoszenia zażalenia na bezczynności, bieżący kontakt z instytucjami, które zostały powołane we wcześniejszych etapach interwencji (OPS, policja, kurator, asystent rodziny).

MONITORING STOSOWANIA POLITYKI OCHRONY DZIECI PRZED KRZYWDZENIEM

1. Dyrektor szkoły wyznacza osobę odpowiedzialną za „Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem” i powierza jej nadzór nad jej realizacją oraz prowadzenia rejestru spraw dotyczących krzywdzenia.
2. Bieżąca wymiana informacji o rozwoju podejmowanych działań interwencyjnych w szkolnym zespole interdyscyplinarnym (wychowawcy, terapeuci dziecka, pozostałe osoby współpracujące z dzieckiem i jego rodziną).
3. Szkoła oferuje rodzicom edukację w zakresie wychowania dzieci bez przemocy oraz ochrony ich przed przemocą i wykorzystywaniem. Organizowanie regularnych, cyklicznych spotkań z rodzicami.

pieczątka szkoły                                                            Bardzice,dn. .................

Sąd Rejonowy w Radomiu

(dane i pełny adres sądu)

WNIOSEK O WGLĄD W SYTUACJĘ RODZINNĄ DZIECKA

Niniejszym wnoszę o wgląd w sytuację małoletniego…………………….

urodzonego…………w ………………., zamieszkałego w ………………… .

UZASADNIENIE

pieczątka szkoły                                                                Bardzice,dn. .................

Prokuratura Rejonowa

W Radomiu

ZAWIADOMIENIE O MOŻLIWOŚCI POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA

Niniejszym jako ………………….., zawiadamiam o możliwości popełnienia przestępstwa z art…. KK…. na szkodę ucznia tut. Szkoły, tj. małoletniego ………………………. urodzonego dnia……………. w ……………….., zamieszkałego w  ………………………………………

przez: (dane sprawcy przemocy)

polegającego na tym, że……………………………………………………………………,

czym wypełnił znamiona przestępstwa stypizowanego w art. …… KK….

Tym samym, wnoszę o wszczęcie postępowania przygotowawczego i podjęcie niezbędnych czynności dowodowych celem pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej.

UZASADNIENIE